وقتی کسی محل این به اصطلاح اعتصاب غذا نمی گذارد
شکم های گرسنه فشار می آورد که بابا زودتر تو این وامونده یه چیزی بریز، آخرش زخم معده می کنی دیگه تا آخر عمر باید از خیر غذاهای چرب و چیل دنیا بگذری!!! از طرفی نگهان یاد آرمان (!) آزادیخواهی!!! می افتی که نخیر! من تا اخرین قطره ی خونمو در این راه باید بدهم!!!! اما یه دردی بد اذیتت می کنه! اگه گفتید چی؟ بله این که سه هفته است زور زدم تا همه عالم و ادم بفهمند من در اعتراض به سیاست های رژیم دست به اعتصاب غذا زدم و حالا ...!
رأفت آمنه و آب گل آلود قدرت طلبان
ماجرای بخشش جوان اسیدپاش توسط آمنه بهرامی که یکی از مهم‌ترین اخبار اجتماعی این روزهاست و البته در فضای سیاست حاشیه سازی‌هایی نیز کرده است. جالب‌ترین واکنش ، ورود سیدمحمد خاتمی رئیس جمهور سابق به این موضوع است که البته در لابه لای این ورود نیز اغراض سیاسی پنهان نمانده است.
خاتمی در پیام خود با اشاره به بخشش آمنه می‌نویسد: «بر همه ثابت شد که در برابر سنگدلی و بی آزرمی و نفرت پراکنی و خودخواهی و کین‌توزی هنوز می‌توان از مهربانی، شرافت و احترام به زندگی، دیگرخواهی و بزرگ منشی هم سراغ گرفت.» در این خصوص چند نکته به ذهن می‌رسد که مروری اجمالی بر آنها خالی از فایده نخواهد بود:
رمزگشایی از پروپاگاندای اخیر اصحاب فتنه علیه سپاه
نگاهی دوباره موج رسانه‌ای و سیاسی علیه مواضع فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، و پس از آن که سردار جعفری از بایدها و نبایدهای حضور برخی اصحاب فتنه 88 در عرصه‌های چون انتخابات سخن گفت، خود گویای چرایی طراحی و اجرای این هجمه ی رسانه‌ای است، اما با کمی تأمل در جوانب این مسئله می‌توان به نکاتی چند دست یافت که اشاره به آنها خالی از فایده نخواهد بود.
بازخوانی فتنه‌ی 18 تیر 1378
فتنه‌ای با طرح ریزی ده ساله
مقام معظم رهبری در بیست و دومین سالگرد ارتحال ملکوتی امام راحل (ره) به ارائه تحلیلی پرداخته و از نقشه بیست سال دشمن بر براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران پس از ارتحال امام(ره) رمزگشایی نمودند: «دشمنان ما تصور می‌کردند با رحلت امام، آغاز فروپاشى این نظام مقدس کلید زده خواهد شد. آنها خیال می‌کردند امام که رفت، به تدریج این شعله خاموش خواهد شد، این چراغ خاموش خواهد شد. بعد، مراسم تشییع جنازه‌ى امام، آن احساسات مردم، آن حرکت عظیم مردم در حمایت از کارى که خبرگان کردند، این‌ها را مأیوس کرد. یک برنامه‌ریزى ده ساله کردند، ... ده سال بعد امیدوار بودند که نتیجه بدهد. سال 78 که آن حوادث پیش آمد، آن کسى که این حوادث را خنثى کرد، مردم بودند. روز بیست و سوم تیر سال 78 مردم آمدند در خیابانها، توطئه‌ى دشمن را که سال‌ها برایش برنامه‌ریزى کرده بودند، در یک روز باطل کردند. آن روز گذشت. موج دوم، باز یک برنامه‌ریزى ده‌ساله بود تا سال 88 .»[1]
از این منظر می‌توان ریشه بسیاری از راهبردها و راهکنش های کنونی دشمن در تقابل با نظام جمهوری اسلامی ایران را در حوادث گذشته خصوصاً تحولات تیرماه سال 1378 جست و جو کرد. اینک در دوازدهمین سالگرد وقوع فتنه 18 تیر 1378مروری بر فراز و فرود آن حادثه‌ی مهم در ارائه تحلیلی صحیح از تحولات سیاسی تاریخی مفید و مؤثر خواهد بود.
یک سال پیش؛
آن یکشنبه سیاه مجلس
نمایندگان مجلس در جلسه علنی روز یکشنبه (30خرداد 89) با 134رأی موافق، ضمن نقض مصوبه شورای‌عالی انقلاب فرهنگی، وقف اموال دانشگاه آزاد را تصویب کردند که براساس آن وقف اموال مراکز آموزش عالی و غیردولتی، غیرانتفاعی و سایر مؤسسات غیردولتی غیرآموزشی که هیأت مؤسس یا هیأت امنای آنها حق تصور مالکانه نسبت به آن را دارند و تا تاریخ تصویب این قانون صیغه وقف آن جاری شده است و یا در آن جاری شود معتبر است که در حقیقت همان تأیید «وقف اموال دانشگاه آزاد» بود
یکشنبه 30 خرداد 1389 روزی به یادماندنی و البته نه چندان افتخارآمیز در تاریخ دوره هشتم مجلس شورای اسلامی است. آن روز بود که در جلسه علنی مجلس شورای اسلامی، طرحی با 134 رأی موافق! در مقابل 72 رأی مخالف به تصویب رسید که چه نمایندگان موافق طرح خواسته باشند و چه نخواسته باشند باید آن را «طرح پایمال 250 هزار میلیارد تومانی بیت المال» نامید! این طرح اگرچه نام فریبنده و عنوان غلط‌انداز «طرح حمایت از تأسیس و تقویت مؤسسات و مراکز آموزش عالی غیر دولتی» را با خود داشت ولی نگاهی- هر چند گذرا- به متن و حواشی آن نشان می‌داد که اساساً برای خروج دانشگاه آزاد اسلامی از نظارت قانونی نظام و بازگذاشتن دست گردانندگان آن برای ادامه دخل و تصرف‌های بعضاً بی‌حساب و کتاب در مدیریت و سرمایه نجومی این دانشگاه تهیه و به مجلس ارائه شده است. بی‌جهت نیست که این روز از سوی برخی نخبگان سیاسی- رسانه‌ای و تشکل‌های دانشجویی و حتی برخی نمایندگان مجلس به «یکشنبه سیاه» معروف شد.
رمزگشایی از ابعاد پیدا و پنهان چالش اخیر
حاشیه سازی برای امنیت حاشیه سازان
تأملی بر رویدادهای سیاسی کشور در دو هفته اخیر و نیز تأکیدات بیش از پیش رهبر معظم انقلاب مبنی بر لزوم آرامش روانی مردم، پرهیز از به صحنه کشانده اختلافات سلیقه‌ای و نیز هشدار در خصوص القای دوگانگی در ساختار نظام اسلامی می‌تواند از واقعیت آن چه می‌گذرد و نیز وظیفه فعالان و مؤثرین سیاسی و رسانه‌ای ارزشی و اصولگرا رمزگشایی نماید.
برگردید به مواضع امام!
در میان هیاهوی گفته‌ها و ناگفته‌های سیاسی امروز کشور ما، به نظر می‌رسد حلقه مفقوده‌ای وجود دارد و آن سیره و اندیشه‌ی امام(ره) در رفتار برخی سیاسیون است. به خوبی یاد داریم در کوران تبلیغات انتخاباتی یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری در جریان مناظره با کاندیدای دیگر، ضمن یادآوری فاصله گرفتن رقیبش از راه و روش امام راحل (ره) به او جمله‌ای گفت که در ذهن‌ها ماندگار شد: «برگردید به مواضع امام!» آری این جمله تاریخی ماندگار از سوی کسی که به احیای گفتمان امام (ره) شناخته می‌شد خطاب به کسی بود که با خاطراتش با امام فخر فروشی می‌کرد و عکس با امام افتخار می‌نمود، ولی عکس آن بزرگوار عمل می‌کرد. اما امروز کمی فضا تغییر کرده، فتنه 88 پرده از نفاق مدعیان امام(ره) انداخت و مردم ایران آنان را سران فتنه نامیدند. اما اکنون در دگر سو گویی دوباره امام (ره) به فراموشی سپرده می‌شود. اینجاست که باید به آن عزیز که اول بار این جمله را گفت، آن را برگردانیم و با ذکر برخی نصایح راهبردی آن پیر سفرکرده، تذکار کنیم: «برگردید به مواضع امام!»
منتفی شدن احتمال کاندیداتوری سرکرده جریان انحرافی
پنج شنبه ۸اردیبهشت ماه ۱۳۹۰، عباسعلی کدخدایی سخنگوی شورای نگهبان قانون اساسی به منابع خبری گفت که مصوبه اصلاح قانون انتخابات در جلسه شورای نگهبان مغایر با شرع و قانون اساسی تشخیص داده نشد که با تأیید نهایی آن امکان کاندیداتوری سرکرده یک جریان انحرافی منتسب به اصولگرایی منتفی شد.
آلایش سیاسی، تهدیدی در کمین حساسترین وزارتخانه کشور!
امروزه برقراری امنیت یکی از اساسی‌ترین وظائف حکومت‌ها به شمار می‌آید به نحوی که در کشورهایی که کوچک سازی دولت جز اصول اولیه به شمار می‌آید، هنوز حوزه‌های امنیتی جز کارویژه حاکمیت قلمداد می‌گردد. یکی از اساسی‌ترین جایگاه‌ها در ساختار امنیتی یک کشور، از آن نهاد اطلاعاتی است. مروری بر حدود سه دهه از عمر وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران، به عنوان نهاد اطلاعاتی کشور نشانگر وجود چالشی اساسی و تهدیدزا در حساسترین وزارت خانه کشور ماست.
انقلاب فرهنگی و انقلابیون پشیمان
در آغازین سپیده دم انقلاب اسلامی، از اولین انتظارات اساسی از نظام جمهوری اسلامی، تحول در عرصه‌های مختلف خصوصا عرصه فرهنگ در سطوح عالی و نخبه سازی بود. آن‌چه در سطح دانشگاه‌ها وجود داشت، ادامه روند آموزشی و تربیتی ناکارآمد و بلکه آلوده گذشته در کنار یک زائده جدید، یعنی تبدیل اتاق‌های متعدد دانشگاه به دفاتر ویژه گروه‌های ریز و درشت سیاسی بی ارتباط با مبانی حرکت تحول ساز مردم بود. مدیریت جدید نظام آموزش عالی تنها در صورتی که مدرک مستقیم و قابل ارایه ای از سرسپردگی اساتید به ساواک و یا عضویت در فراماسونری و... دست می‌یافت از ادامه فعالیتشان جلوگیری می‌کرد. علاوه بر این مدیریت وقت دانشگاه‌ها با اتکا به لیبرالیسم حاکم بر دولت موقت خود را موظف می‌دیدند که امکانات دانشگاه را در اختیار تبلیغات سیاسی گروه‌هایی قرار دهند که گاه در نقاط دیگر کشور مسلحانه در برابر نظام ایستاده بودند. محمد ملکی، رییس وقت دانشگاه تهران به گفته خودش، پیشنهاد کرده بود که تمام اتاق‌های یکی از ساختمان‌های این دانشگاه به طورکامل در اختیار گروه‌های سیاسی مختلف قرار داده شود.
آقای هاشمی! دوستانتان در بحرین مشغول چه هستند؟
«مردم بحرین بی دفاع‌ترین مردم در خیزش اسلامی در منطقه هستند» این عنوان تیتر یک روزنامه جمهوری اسلامی (نزدیک به رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام) بود که در صفحه اول روز دوشنبه 22/1/1390 این روزنامه و به نقل از آقای هاشمی رفسنجانی به چشم می‌خورد. آری، حقا این جمله توصیفی صحیح از وضعیت مردم بحرین است که در کوران خیزش و بیداری اسلامی مردم منطقه، تنها این مردم بحرین هستند که از حق مطالبه حقوق حقه خود به بهانه تشیع اکثریتشان محروماند. ده‌ها روز است که نیروهای عربستان سعودی و تعدادی دیگر از کشورهای جنوبی خلیج فارس، به بهانه حمایت از حکومت آل خلیفه در بحرین، وارد خاک این کشور شده‌اند و به کشتار وحشیانه و بازداشت وسیع مبارزین بحرینی همت گمارده‌اند.
وقتی که میرحسین پدرش را زالو صفت می دانست
میر اسماعیل موسوی پدر میر حسین موسوی که چندی پیش در بستر بیماری بود، چهارشنبه ۱۰ فروردین ماه ۹۰ در سن ۹۷ سالگی دارفانی را وداع گفت. جالب آن بود که چند روز گذشته، میرحسین موسوی و زهرا رهنورد با وی دیدار و عیادت کرده بودند، با این حال فرزندان موسوی تلاش کردند علت مرگ وی را نبودن موسوی و رهنورد کنار وی اعلام کنند. در همین رابطه سایت‌های ضد انقلاب و منتسب به جریان فتنه با سوء استفاده از فوت حاج میراسماعیل موسوی فوت نام برده را سیاسی کرده و برای تحقق اهداف خود از هواداران موسوی برای ایجاد شورش و آشوب دعوت به عمل آوردند.
اما نکته‌ای شاید به آن کمتر توجه شد آن بود که اصولا میرحسین موسوی نه تنها افکار پدرش را قبول نداشت، بلکه منطق اورا زالوصفتی می‌پنداشت. قضای روزگار است که اکنون این پیرمرد انقلابی دار فانی را وداع گفته است، مراسم خاکسپاری و ترحیم او دستاویز کسانی می‌گردد که او روزگاری «زالوصفت» می‌نامیدند.
سرخوردگی فتنه گران ضدانقلاب از ناتوانی:
موسوی بازداشت شد،
هیچ غلطی نتوانستیم بکنیم!
قبل از 10 اسفند ،شبکه های تلویزیونی بی بی سی و صدای آمریکا و نیز سایت ها بالاترین و جرس با حراج آبروی حرفه ای خود ، خبر دروغ بازداشت موسوی و کروبی و انتقال آن ها به زندان حشمتیه را منتشر کردند تا به زعم خود با این بمب دروغین خبری ، ایران قیامت شود. اما روز اسفند کوچکترین حرکتی در خیابان های تهران که حائز اهمیت سیاسی و ارزش خبری باشد نیفتاد. این در حالی بود که گردانندگان بیرون از معرکه ، انتظار داشتند با انتشار خبر زندانی شدن موسوی و کروبی ، قیامتی در ایران برپا شود که بعضا" از آن به عنوان انقلاب یک روزه(!) یاد می کردند.
چرا اول اسفند ۸۹ خبری نبود؟
چند روز است که رسانه های فتنه گران به شدت بر موج پروپاگاندای تبلیغاتی خود سوار بودند و امید داشتند که روز گذشته (۱/۱۲/۱۳۸۹) لشکر خیابانی اغتشاشگران را به خیابانها بیاورند! اما این آرزو به دلشان ماند و خبری نبود.
برای پی بردن به علت بی اعتنایی به فراخوان فتنه کافی است به تصویر زیر توجه نماییم:
تأملی در تحولات منطقه و رویکرد دستگاه موازی سیاست خارجی!
آیا موازی کاران حوزه سیاست خارجی، پیام مردم منطقه را دریافت نکرده اند؟
سیر تحولات منطقه خاورمیانه عربی و شمال آفریقا در روزهای اخیر سیر تندی به خود گرفته است، به گونه ای که پیش بینی تحولات سیاسی حتبی چند روز آینده را مشکل می کند. مردم تونس با حرکتی سراسری «زین العابدین بن علی» دیکتاتور سابق این کشور را اخراج کرده و زنگ جنبشی جدید در جهان عرب – که می توان از آن به سرنگونی رژیم های وابسته و برآمدن نظام های مطلوب ملت ها تعبیر کرد- را به صدا درآوردند. خیلی زود این حرکت مردم تونس، الگویی برای دیگر ملت هایی شد که داری رژیم های مشابه بودند و قیام مردم در کشورهای مصر، اردن هاشمی و یمن در صدر اخبار منطقه قرار گرفت. از سویی از شهر جده عربستان نیز که این روزها گرفتار سیل ویرانگر و بی کفایتی دستگاه اجرایی رژیم مستبد و وابسته حاکم بر این کشور است، خبرهایی مبنی بریک اعتراضاتی که می تواند جرقه یک خیزش عمومی باشد، شنیده می شود که شاید ناقوس سرنگونی ارتجاعی ترین رژیم منطقه را به صدا درآورد.
حقیقتی در رد یک غلط مشهور
امام (ره) هیچ‌گاه نفرمود انقلاب ما انفجار نور بود!
یکی از رایج ترین جملات منسوب به حضرت امام خمینی (ره)، جمله معروف «انقلاب ما انفجار نور بود» است که احتمالاً بسیاری از خوانندگان محترم نیز این جمله از معروف ترین جملات آن امام راحل (ره) می دانند. جالب اینکه به‌ویژه در دهه‌ی فجر (که در آستانه‌ی آن قرار داریم) فراوان از آن استفاده مىشود و آن را در روزنامهها و مطبوعات مىنویسند و گاه از صدا و سیما پخش مىشود و بهبنیانگذار جمهورى اسلامى، حضرت امام خمینى(ره) نسبت داده می شود. اما حقیقت ان است که اساسا هیچ گاه امام چنین جمله ای را به زبان نیاورده اند! برای اثبات این مدعا کافی است که به صحیفه امام (ره) – که مجموعه بیانات معظم له در ان گردآوری شده است- سری بزنید.
رهیافتی در چرایی و چگونگی گسست جریان فتنه
همه چیز از 'شکست در خیابان' آغاز شد
یکی از ویژگی های بارزی که امروز پس از گذشت یک سال و نیم از نمایان شدن جریان فتنه برانداز به چشم می خورد، بروز شکاف های دورنی و دودستگی ها در رویکردها و راهکارهای اضلاع گوناگون این جریان است. در آغازین روزهای نمایان شدن این شکاف ها تلاش وافری برای پنهان نمودن وجود چنین اختلاف و دودستگی در دستور کار سران این جریان قرار گرفت اما با تداوم و تشدید اختلاف مواضع و دیدگاه ها، دیگر گسست های موجود در این جریان سرباز کرده و تا جایی پیش رفت که برخی سران فتنه در مواضعشان به وجود این شکاف ها اذعان نمایند.
در این نوشتار تلاش خواهد شد تا با بررسی برخی شاخصه های این اختلاف مواضع، ابعاد پیدای و پنهان گسست های درون جریان فتنه واکاوی گردد.
بازخوانی روایت فتنه گری در عاشورا و حماسه ۹ دی ۱۳۸۸ + فیلم
عاشورای 88؛ آن گاه که فتنه گران دست به خودکشی می زنند ...
آغازین روزهای زمستان 1388، یعنی زمانی که بیش از شش ماه از برگزاری انتخابات دهم ریاست جمهوری گذشته بود، به خوبی علائم اضمحلال فتنه پس از انتخابات نمایان شده بود. دیگر از راهپیماییهای پرشور روزهای بعد از انتخابات خبری بود و نه تلاشهای «شومن» های خارج نشین فتنه گران برای سردادن الله اکبر شبانه اثربخش می نمود. بعد از شکست اقدامات فتنه گران در «طرح شعارهای انحرافی در روز قدس» و «به خیابان کشاندن هواداران در 13 آبان»، روز 16 آذر نیز با حضور قاطع دانشجویان انقلابی و تسخیر دانشگاه، به روز شکست فتنه گران سبزپوش تبدیل شد و مشخص شد که تنها پایگاه به ظاهر باقی مانده برای فتنه گران(دانشگاه) نیز مدتهاست توسط حامیان انقلاب اسلامی فتح گردیده است.
از اصحاب فتنه بیاموزیم ...!
- دموکراسی را از سعید حجاریان یاد بگیریم که گفت هرکس پیام دوم خرداد را درک نکرده است، برکنار شود و در پی آن بیش از 5 هزار مدیر را از مناصب دولتی برکنار شدند!
- گفتگو و زنده باد مخالف من! را از محمد خاتمی یاد بگیریم که دانشجویان معترض را تهدید به اخراج از سالن همایش می‌کرد!
- صداقت را از مهدی کروبی یاد بگیریم که گفت از جزایری پول گرفته و باز هم می‌گیرد!
نخبه پروری سیاسی؛ بایسته جنگ نرم، کارویژه جنبش دانشجویی
جنبش دانشجویی به عنوان مجموعه ای که خارج از صحنه مناسبات سیاسی ناظری هوشمند و بازویی توانمند در تحلیل و ارایه راهکارهای کارشناسانه برای رخدادها و جریان های فعال سیاسی کشور محسوب می شود، نقش مهم و جایگاه ویژه ای در عرصه سیاسی ایران اسلامی برعهده دارد. بر همین اساس لازم و ضروری به نظر می رسد تا در روزگار کنونی ما جنبش های دانشجویی پخته تر و منسجم تر از گذشته ایفاگر نقش های محوری و کلیدی مباحث سیاسی در ابعاد داخلی و خارجی باشند.
وقتی بانیان پروژه شهیدزدایی به سوءاستفاده از بازماندگان شهدا روی می آورند!!!
از هجمه به شهدا تا گریستن برای خانواده آنان
دفاع مقدس را باید یکی از پرشکوه ترین مقاطع افتخار آفرین تاریخ معاصر دانست. در این مقطع حساس بود که ولایت مداری، تفکر بسیجی و فرهنگ ایثار و شهادت به گونه ای با یکدیگر گره خورد که بزرگترین آرمانهای اسلام ناب را در اندیشه امت اسلامی ایران فریاد زد. وقوع پدیده دفاع مقدس و حماسه ای که امت حزب الله در قالب آن رقم زدند، پایانی بود برهمه ادعا و شعارهای مدعیان وطن پرستی و نشان داد که این آب و خاک تنها در پرتو رشادت ولایت مدارانه و ایثار شهادت طلبانه از گزند اجانب مصون می ماند.
در این میان جریانات ناهمسو با خط امام و انقلاب که رشادت ها رزمندگان اسلام در جبهه های حق علیه باطل را پایانی بر دکان داری خویش در ادعای دفاع از وطن می دانستند، از همان سالهای دفاع مقدس می کوشیدند تا به نوعی با تحریف و وارونه نمایان کردن حقایق، تصویری نادرست از این رویداد عزت آفرین به نمایش در آورند.
ماندن یا نماندن؛ مسئله این است ...!
بروز تحولات سیاسی سال 1388، خصوصا حوادث پس از انتخابات دهم ریاست جمهوری – که به حق می توان از ان به فتنه یاد نمود- شرایط جدیدی در جغرافیای سیاسی کشور ایجاد نموده است. اگر تا پیش از این انتخابات و حوادث پس از آن، در کالبد شکافی جریانات سیاسی، از دو جناح موصوم به اصلاح طلبان و اصولگرایان (چپ و راست سابق) یاد می شد، شرایط به گونه ای رقم خورد که بخش قابل توجهی از جریانی خاص به تقابل با نظام متمایل گشت. در چنین شرایطی دیگر نمی بایست این جریان را در درون نظام تعریف کرد و مناسبات یک جریان «خودی» را با آن برقرار نمود.
از تاریکخانه اشباح تا پایگاههای دشمن
مروری بر دو دهه فعالیت رسانه های تجدیدنظرطلب
مطالعه جریان رسانه ای تجدیدنظرطلب نشان می دهد این جریان در دهه دوم انقلاب رشد کرده و در دهه سوم انقلاب بسیاری از نیات خود را اجرایی می سازد. پیشینه حرکت رسانه ای تجدیدنظر طلبان به سال های پایانی دهه شصت باز می گردد. در دو سال پایانی دولت مهندس موسوی، وزارت ارشاد اجازه انتشار نشریاتی هم چون «دنیای سخن» و «آدینه» را به جریان سکولار داد که در قالب فعالیت های ادبی و فرهنگی اجتماعی مأمنی را برای بازگشت سکولار ها و طرد شدگان از سوی انقلاب و مردم فراهم آورده بودند.
