یکی از ویژگی‌های خاص انقلاب اسلامی، را می‌توان هویت و سیرت درونی ان دانست که ملازمت مستقیمی با اهداف کلان و جهت‌گیری‌های آرمانی ان دارد. به این معنا که نظام جمهوری اسلامی ایران که برخاسته از این انقلاب است صرفاً شامل ساختار حقوقی و سازمان اداره‌ی کشور نیست، بلکه روح حاکم بر این نظام دقیقاً منبعث از هویت و سیرت درونی انقلاب اسلامی است.
اظهارات جنجال‌برانگیز علی یونسی دستیار ویژه رئیس‌جمهور، موجی از انتقادات را در ملت ایران و دلسوزان انقلاب به همراه داشته است. وی که البته اقداماتش در تحریک مطالبات اجتماعی درخور تأمل جدی است، در جمع کلیمیان شیراز سعی در تطهیر نشان منحوس رژیم پهلوی نموده و در ادامه سخنان مبهم و البته مشکوک به زبان می‌آورد که جای کنکاش و واکاوی بسیار دارد.
واکنش دولت یازدهم به منتقدان و فعالان رسانه‌ای غیرهمسو با این دولت را می‌توان به عنوان یکی از مهمترین سرفصل‌های جدی در تحلیل رویکرد این دولت مورد بررسی قرار داد. با این حال طنز تلخ این ماجرا آن است که تحقیر منتقدان و نیز برخوردهای حقوقی با رسانه‌های غیرهمسو در حالی صورت میگیرد که در عین حال از تحمل مخالفان، آزادی بیان و نیز حذف ممیزی‌ها سخن به میان می‌آید. سخنان اخیر رئیس‌جمهور و دولتمردان محترم و نیز رسانه‌های همسو با دولت را نیز در همین راستا می‌توان ارزیابی کرد. فیلم مستندی چهار ماه پیش منتشر شده، ناگهان و پس از عدم موفقیت دولت در خود انصرافی مردم از دریافت یارانه‌ها مورد توجه سیاسیون و توپخانه روزنامه‌های زنجیره‌ای قرار میگیرد. گویی تنها گناه این مستند و سازندگان آن این است که گوشه‌ای از سوابق رئیس‌جمهور محترم را به نمایش گذارده‌اند. با این حال نوع مواجهه با این مستند به گونه‌ای بوده است که مخاطبان را به شگفتی بسیار وا می‌دارد.
در حدود چهار ماه قبل مستندی به نام «من روحانی هستم» در دانشگاه تهران رونمایی شد که در آن به بازخوانی زندگی رئیس جمهور محترم از کودکی تا سال 1384 پرداخته بود. بینندگان منصف این مستند اذعان دارند که این مستند تلاشی است برای نگاهی واقع‌بینانه به سوابق انقلابی و عملکرد رئیس جمهور محترم. هرچند از آن تاریخ تاکنون این مستند در چند دانشگاه پخش شده و حساسیت خاصی بر روی آن نبوده است، ولی در کمال شگفتی شاهد آن هستیم که در چند روز اخیر هجمه گسترده رسانه‌ای و سیاسی از سوی رسانه‌های تجدید نظر طلب و رسانه‌های هم‌سوی با آنان بر این مستند وارد شده که در خور تأمل است. مهمترین سؤال این است که چرا پس از گذشت چند ماه سکوت خبری به یکباره این مستند در کانون توجهات رسانه‌های جریان تجدیدنظرطلب قرار گرفته است و چرا بازخوانی سوابق انقلابی رئیس جمهور محترم تا این حد موجب نگرانی محافل رسانه‌ای وابسته به کمیتهx شده است؟
دعوت گسترده دولت از مردم برای انصراف از دریافت یارانه‌های نقدی و نوع واکنش عمومی به آن از مهمترین موضوعات مطرح در سطح کشور در چند هفته اخیر است و البته پس از روشن شدن نتایج میزان اقبال عمومی به این دعوت، تحلیل‌های متفاوتی از چرایی آن ارائه شده است. با این حال و نظر به اهمیت این مسئله مهم، نکاتی چند در خور تأمل است
دوم اردیبهشت ماه سالروز صدور فرمان حضرت امام (ره) مبنی بر انقلاب فرهنگی استٰ. موضوعی که زمینه ساز شکل‌گیری نهادی به همین نام و با مأموریت مدیریت راهبردی و فراقوه‌ای فرهنگ گردید. تجربه ایجاد و رشد چنین نهادی که حکم قرارگاه مدیریت و مهندسی فرهنگی را دارد را بایستی از برکات وجودی امام راحل (ره) و انقلاب اسلامی دانست. چراکه با توجه به ماهیت خاص انقلاب اسلامی که برخاسته از بنیانی فرهنگی است، ضروری بود در ساحت نهادسازی‌های مرتبط با آن نیز مابه‌ازای خارجی این ماهیت انقلاب نیز در نظر گرفته شود. با این حال مروری بر روند فعالیت این قرارگاه جهاد فرهنگی کشور نشانگر آن است که هر از گاهی فراز و نشیب‌ها سویه و اثربخشی حرکت این شورا را با چالش‌های جدی مواجه ساخته است.
این روزها عمده‌ی بحث رسانه‌ها بر سر ثبت نام مرحله‌ی دوم طرح هدفمندی یارانه‌هاست و صدالبته موضوع چالشی انصراف و یا حذف تعدادی از یارانه‌بگیران دور اول تقریباً همه چیز را تحت‌الشعاع خود قرار داده است. در محدودیت منابع موجود و تکالیف قانونی‌ای که ایجاب میکند که یارانه تنها به بخشی از جامعه تعلق بگیرد، تقریباً تردیدی وجود ندارد. با این حال آنچه در خور تأمل است چگونگی طرح این موضوع و حواشی پیرامون آن است.
این روزها تحولات مربوط به اوکراین و مواجهه‌ی روسیه و غرب در موضوع این کشور، که به انتزاع و الحاق شبه‌جزیره‌ی راهبردی کریمه انجامید، در صدر مسائل بین‌المللی پیگیری میشود و تحلیل‌گران و صاحب‌نظران هر یک از منظر خود تلاش میکنند تا ابعادی از این آوردگاه استراتژیک را مورد ارزیابی و بررسی قرار دهند. با این حال، آنچه کمتر مورد توجه قرار میگیرد نسبت مسائل اخیر اوکراین با جمهوری اسلامی ایران و تأثیر و تأثرات پیرامونی آن است. به بیان دیگر، اینکه روند کنونی که در بحران شمال دریای سیاه در حال بروز است چه پیامدهایی برای ایران و روابط خارجی آن خواهد داشت، موضوعی است که در این نوشتار کوشیده خواهد شد تا حد مقدور مورد واکاوی قرار گیرد.
در باب اهمیت دو رکن «فرهنگ» و «اقتصاد» به‌عنوان تکیه‌گاه‌های پیشرفت کشور، خصوصاً در سال جاری که بدین عنوان نام‌گذاری شده است، سخن بسیار رفته است، اما می‌توان از منظری ژرف‌تر به بررسی نسبت این دو حوزه‌ی مهم و به‌طور کلی شعار سال با اهداف کلان و نقشه‌ی راه انقلاب اسلامی پرداخت.
انسان بر اساس فطرت همواره سعی در پیشرفت و بهبود شرایط زندگی خود داشته است. در دوره‌های اخیر هیچ چیز به اندازه‌ی پیشرفت نیروی هدایت‌کننده‌ی اندیشه و رفتار انسانی نبوده است. در زمان کنونی پیشرفت در تمام ابعاد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به گونه‌ای از اهمیت برخوردار است که تمام نظام‌های سیاسی، پیشرفت همه‌جانبه را وجهه‌ی همت خود قرار داده‌اند و برای دستیابی به آن تلاش میکنند.اهمیت پیشرفت و تعالی در جهان کنونی به گونه‌ای است که گام برنداشتن یک جامعه در جهت پیشرفت به منزله‌ی مرگ تدریجی و نابودی آن جامعه خواهد بود. بر اساس همین نیاز است که دهه‌ی کنونی توسط رهبر معظم انقلاب اسلامی دهه‌ی «عدالت و پیشرفت» نامیده شده است.
من فکر می کنم این جمله عمیقترین جمله رهبر معظم انقلاب حضرت امام خامنه ای (مدظله العالی) در سال 1392 بوده: «انتخابات یک حادثه‌ى یکروزه است، ظرف یک روز انجام میگیرد؛ اما از آن حوادثى است که تأثیر آن، تأثیر بلندمدت است. انتخابات ریاست جمهورى را شما در ظرف یک روز انجام میدهید، اما اولاً کسى را یا کسانى را براى مدت چهار سال بر سرنوشت کشور و جریانهاى عمده‌ى کشور حاکم میکنید؛ ثانیاً دامنه‌ى تأثیر آن به همان چهار سال هم محدود نمیماند. گاهى اوقات دولتها کارهائى میکنند که تأثیرات آن تا سالها باقى میماند؛ چه کارهاى خوب، چه خداى نکرده کارهاى غیر خوب؛ تأثیر آن منحصر نمیماند به آن چهار سال؛ مثل یک جریانى ادامه پیدا میکند. پس شما در یک روز یک حرکتى میکنید، یک انتخابى میکنید، یک اقدامى میکنید که تأثیر آن در کوتاه‌مدت، در چهار سال، و در بلندمدت، گاهى در چهل سال باقى میماند؛ اینقدر انتخابات مهم است.» (25/2/1392)
نظر شما چیست؟
از اولین روزهای سال 1392 که «حماسه سیاسی، حماسه اقتصادی» نام نهاده شد امید می‌رفت که این سال فرصتی برای برداشتن چند گام بلند در حوزه سیاست و اقتصاد و به طور کلی پیشرفت کشور باشد. ولی اکنون در واپسین روزهای این سال بایستی از سویی از تحقق حماسه سیاسی آن در انتخابات پرشکوه ریاست جمهوری و حضور پرصلابت در 22 بهمن خرسند بود و از آنکه شوربختانه حماسه اقتصادی آن محقق نشده است شکوه نمود.
بررسی کارنامه‌ی تکنوکرات‌ها در حوزه‌ی فرهنگی(2)؛
در قسمت اول این مقاله، به نگرش‌های لیبرال‌گرایانه‌ی موجود در برخی برنامه‌ها نهادهای فرهنگی‌اجتماعی دولت سازندگی اشاره کردیم و به‌طور مشخص، کارنامه‌ی وزارت ارشاد این دولت، به مدیریت سید محمد خاتمی، و شهرداری تهران، به مدیریت غلامحسین کرباسچی، مورد بررسی قرار گرفت.اما نگرش مسامحه‌نگر و بی‌تفاوتی، تنها به بدنه‌ی دولت سازندگی ختم نمی‌شد. متأسفانه، آنچه مشاهده می‌شد آن بود که مدیران عالی‌رتبه‌ی این دولت نیز در این خصوص دچار بی‌تفاوتی، مسامحه و نوعی اباحه‌گرایی بودند.
بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار اخیر با اعضای مجلس خبرگان رهبری حاکی از دغدغه‌ها و مطالبات خاص ایشان از متولیان امر و مسئولان اجرایی در حوزه فرهنگ بود. روشن است که با توجه به ماهیت فرهنگی انقلاب اسلامی و رویکردهای کلان ارزشی نظام اسلامی مسئله فرهنگ و ارزش‌های فرهنگی همواره در صدر مسائل اصلی کشور بوده و هست. با این حال نگاهی دقیق به تعابیر معظم له در این دیدار و نیز دیدار سه ماه پیش با اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی نشان می‌دهد دغدغه‌ها و نگرانی ایشان در این حوزه؛ خاص و بر اساس شرایط ویژه بوده است. اینکه چه رویکرد خاصی –که بی‌ارتباط با شرایط سیاسی کشور نیست- موجبات دغدغه‌های معظم له را پدیدآورده چندان امری مبهم و غیر قابل کشف نیست، اما از حوصله این نوشتار خارج است. در این یادداشت کوشیده خواهدشد مطالبات و دغدغه‌های ایشان مورد مروری گذرا واقع شود.
دولت پنجم و ششم، که با مدیریت تکنوکرات‌ها به دولت سازندگی معروف شد، بیشتر با وجه توسعه‌محور، خصوصاً در حوزه‌ی اقتصادی، شناخته میشود. واقعیت نیز آن است که وجهه‌ی همت این دولت عمدتاً نیز در ذیل همین حوزه دور می‌زد. با این حال، رویکرد ضمنی و انضمامی فرهنگی و البته با گرایش‌های خاص که در دل برنامه‌های توسعه‌ای این دولت وجود داشت و نیز هم‌زمانی با تغییر راهبردهای نظام سلطه و اتخاذ استراتژی تهاجم نرم، که پیامدهای خاص خود را بر جامعه‌ی ایرانی داشت، سبب شده است تا در مجموع بتوان گفت بررسی کارنامه‌ی فرهنگی این دولت، حتی مهم‌تر از کارنامه‌ی اقتصادی آن است. اکنون که به نظر می‌رسد شاهد رویکرد خاص در حوزه‌ی فرهنگ از سوی برخی متولیان اجرایی هستیم، که البته بی‌شباهت به آن دوران نیست، کوشیده خواهد شد در این مقاله، رویکرد مذکور مورد بررسی و مداقه قرار گیرد.
... و آخرین مطلب، مسئله‌ى گفتمان‌سازى است. این مطالبى که عرض کردیم، اینها فقط نصیحت و درددلِ بین ما نیست که شما بگویید بنده بشنوم، بنده بگویم شما بشنوید، باید اینها به صورت گفتمان در بیاید.
گفتمان یعنى باور عمومى؛ یعنى آن‌چیزى که به صورت یک سخنِ مورد قبول عموم تلقى بشود، مردم به آن توجه داشته باشند؛
این با گفتن حاصل میشود؛
با تبیینِ لازم - تبیین منطقى، تبیین عالمانه و دور از زیاده‌روى‌هاى گوناگون - حاصل میشود؛
با زبان صحیح، با زبان علمى و منطقى و با زبان خوش،
بایستى این مطالب را منتقل کرد. (بیانات امام خامنه ای در دیدار اعضاى مجلس خبرگان رهبرى 15/12/1392)
شرایط سیاسی و بین‌المللی پیرامون جمهوری اسلامی ایران به گونه‌ای رقم خورده است که راهبردی خاص در مدیریت اقتصاد ملی در دستور کار قرار گرفته است و از آن با عنوان «اقتصاد مقاومتی» یاد میشود. طبیعی است که پیاده‌سازی این راهبرد نیازمند اقدامات خاصی در نظام‌های اقتصادی کشور در حوزه تولید، توزیع و مصرف و اجرای پیرامون آن است. با این حال، آن چه شاید مهم‌تر و زیر‌بنایی‌تر از این اجزا و اقدامات است، تمهید زیر‌ساخت‌ها و بایسته‌های فرهنگی و اجتماعی این موضوع مهم و ملی است. هرچند در بسیاری از طرح‌ها و پروژه‌هالی ملی، سخن از تهیه پیوست فرهنگی- اجتماعی می‌رود، اما اینجا به چیزی فراتر از پیوست فرهنگی نیاز است و آن اطمینان خاطر از مهیا شدن زیر‌ساخت‌ها، خصوصاً در عرصه فرهنگ است.
در بحبوحه فتنه 88 و درست زمانی که دود شعله‌های آتش خیانت برخی از خواص در چشم نظام و ملت ایران می‌رفت برخی از آتش بیاران فرصت‌طلب معرکه که از فراست بیشتری برخوردار بودند و قدرت نظام اسلامی و ایمان ملت ایران را دریافته بودند، تلاش کردند تا بی‌سر و صدا خود را جدای از فتنه‌گران جلوه دهند و با در پیش گرفتن حرکت با چراغ خاموش مترصد فرصت گردند. اینان به رغم آنکه خود نقش پررنگی در ایجاد این فضا داشتند و در جلسات محفلی برای پیشبرد فتنه و مطالبات غیرقانونی و زیاده خواهانه آن از هیچ کوششی دریغ نمی‌کردند؛ آنگاه که علایم احتضار فتنه کم کم آشکار گردید با تغییر رویکرد سودای بازگشت به قدرت در سر پرورا‌ندند. از جمله این طیف از اشخاص و جریانات سیاسی می‌توان به مجمع روحانیون مبارز و دبیرکل و رئیس شورای مرکزی آن اشاره کرد که امروز تلاش میکنند با بازتعریف اصلاحات خود را به چارچوب سیاسی مرسوم کشور تحمیل نمایند.
رهبر معظم انقلاب در دیدار مردم آذربایجان فرمودند: «بعضى از مسئولین و دولتمردان - دولتمردان آن دولت، بعد هم دولتمردان این دولت - فکر میکنند در قضیّه‌ى هسته‌اى ما با آمریکایى‌ها مذاکره کنیم [تا] موضوع حل بشود؛ گفتیم خیلى خب، اصرار دارید شما، در این موضوعِ بالخصوص بروید مذاکره کنید؛ ولى در همان سخنرانى اوّل امسال گفتم من خوشبین نیستم؛ مخالفتى نمیکنم امّا خوشبین نیستم.»[1]
اشاره معظم له به خوش‌خیالی برخی از مسئولین دولت دهم و یازدهم در خصوص دستاوردهای مذاکره با آمریکا نکات قابل تأملی در درون آن دارد، خاصتاً آن که تقریباً همه‌ی ناظران در اینکه برخی در دولت یازدهم چنین رویکردی را دنبال میکنند، شکی ندارند. با این حال در مقابل، هستند کسانی که تصور میکنند که حلقه انحرافی دولت دهم در نقطه مقابل این رویکرد بوده و به شدت استکبار ستیز بوده‌اند!
تحقق آرمان‌های بزرگ نیازمند عزم راسخ و تلاش خستگی ناپذیر در زمانی طولانی مدت است. روشن است که اهداف بزرگ به راحتی و در کوتاه مدت تحقق نمی‌یابند. نیل به آرمان‌ها، خصوصاً در ابعاد ملی و جهانی گاه به گذشت ده‌ها سال و پا به کار بودن نسل‌های متمادی وابسته است. انقلاب اسلامی ایران، صرفاً یک دگرگونی در نظام سیاسی این کشور، نبود بلکه آرمان‌های عمیقی را دنبال کرده و میکند که برخی از آن‌ها نیازمند عزم خستگی ناپذیر چند نسل است.
اکنون و در دهه چهارم انقلاب اسلامی، می‌توان با ارائه یک تحلیل نسلی به واکاوی نقش و جایگاه هر یک از نسل‌های فعال در این عرصه پرداخت.
در چند روز اخیر و بعد از ماجرای سبد کالا، بسیاری از رسانه‌ها و فعالان سیاسی از مناظر مختلف به این مسئله نگریستند و البته نقدهای پررنگی در این خصوص ابراز شده است. از جمله خدشه دار شدن حیثیت و عزت ملت ایران و این نکته که کسانی که زمانی این گونه حرکات را اقتصاد صدقه‌ای و گداپروری می‌خواندند، خود شرایطی ناگوار تر را رقم زده‌اند! و ...
اما از منظر دیگری نیز می‌توان به این ماجرا می‌توان نگریست.
سالهای نه چندان دور موسوم به دوم خرداد برای آنان که به اقتضای سنشان آن دوره را درک نموده و یا تاریخ آن را ورق زده‌اند، یادآور فضای سیاسی پر التهابی بود که با شعار «توسعه‌ی سیاسی» موجی از اقدامات بی سابقه در حوزه سیاست و رسانه در کشور را رقم زد که البته هم عبرت آموز و هم گاه غمبار بود. در ذیل همین پروژه موسوم به توسعه‌ی سیاسی بر گسترش بی حد و حصر اطلاع رسانی و برداشتن محدودیت‌ها چنان تأکید شد که برخی فراموش کردند که در لیبرال‌ترین کشورها نیز حوزه‌هایی چون منافع ملی و امنیت ملی جزء خطوط قرمز آزادی بیان و انتشار اطلاعات است.
نام‌گذاری سال 1392 به عنوان «حماسه‌ی سیاسی، حماسه‌ی اقتصادی» از سوی رهبر معظم انقلاب، به خوبی مهمترین مسائل پیش روی کشور در سال جاری نشان می‌داد که نخست برگزاری انتخابات ریاست جمهوری یازدهم بود و دیگر حل چالش‌های اقتصادی موجود و پیشرفت کشور در حوزه اقتصاد. مخاطبین این عنوان نیز اعم مردم و مسئولین کشور بودند، که البته ملت ایران با حضور حماسی در انتخابات 24 خرداد، عملاً نقش خود را ایفا کردند و تحقق جزء دوم عنوان را از طریق دولت تازه‌نفس به انتظار نشستند.
کتاب «کالبدشکافی ژنو3» با موضوع بررسی ابعاد و پیامدهای فنی، حقوقی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، بین‌المللی و راهبردی توافق‌نامه هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران و 5+1 منتشر شد. این کتاب شامل هفت فصل و 161 صفحه است. در فصل نخست کتاب با نگاهی اجمالی به برنامه هسته‌ای ایران، به تحلیل چرایی نیاز جمهوری اسلامی ایران به فناوری هسته‌ای، تاریخچه و اجزای برنامه هسته‌ای ایران و روند تحولات این پرونده حساس پرداخته شده است. فصل دوم این کتاب به «داده‌ها و ستانده‌های توافق ژنو» اختصاص داده شده است که در آن‌ها امتیازهای طرفین خصوصاً طرف غربی در حوزه تحریم‌ها مورد بررسی قرار گرفته است. در فصل سوم جوانب حقوقی بیانیه 24 نوامبر ژنو از منظر حقوق بین‌الملل مورد واکاوی قرار میگیرد. در فصل چهارم این کتاب ابعاد و تبعات امنیتی توافق‌نامه ژنو و نیز پذیرش پروتکل الحاقی، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است و در فصل پنجم تأثیر مذاکرات هسته‌ای بر مسائل سیاسی- اجتماعی داخلی کشورمان ارزیابی گردیده است. موضوع فصل ششم این کتاب به بررسی و ارزیابی راهبردی مذاکرات هسته‌ای و توافق‌نامه ژنو اختصاص داده شده و بر این مبنا در فصل هفتم به آینده پژوهی و واکاوی سناریوهای آتی مذاکرات هسته‌ای پرداخته شده است. در انتهای کتاب و در قسمت پیوست‌ها، برخی اسناد مرتبط جهت اطلاع خوانندگان محترم آورده شده است.
روزنامه صهیونیستی معاریو –چاپ فلسطین اشغالی- نوشته است: در واکنش به مرگ شارون که باعث ناامیدی شدید یهودیان تندرو شده، «اسحاق کیدوری» خاخام یهودی گفته «این مرگ یکی از نشانه‌های ظهور دجال است که بنی اسراییل را بر اساس «اسفار عهد قدیم» از ظلم نجات می‌دهد و تلاش خواهد کرد، دشمنان یهود را از میان بردارد. ظهور عیسی مسیح (ع) به وقوع جنگ سختی بین یهودیان طرفدار دجال و مخالفان او منجر میشود، تا جایی که یک سوم مردم روی زمین باقی می‌مانند و بقیه در جنگی که هفت سال طول خواهد کشید، کشته می‌شوند و پس از آن یأجوج و مأجوج ظاهر میشود.»
یهودیان افراطی با اعلام این که به کیدوری اعتماد دارند، از این خبر خوشحال شده‌اند. به گزارش معاریو، یهودیان معتقدند که دجال (پیامبر دروغین یهود) هم اکنون در فلسطین اشغالی حضور دارد، ولی زمان ظهورش نرسیده است.
کانال من در شبکه اجتماعی تلگرام
https://telegram.me/mjakhavan
عضویت در کانال👇
📗 https://telegram.me/joinchat/BKoFLDwA5MRKshRUkaorMQ
