قریب به دو هفته پیش بود که آقای حسن روحانی رئیس‌جمهور در نشست موسوم به «ایران هوشمند» با طرح این ادعا که امروز یک استارت‌آپ قادر است، اشتغال عظیمی برای کشور ایجاد نماید، گفت: «اینکه یک استارت‌آپ بتواند یک‌میلیون و ۶۰۰ هزار شغل طی چهار سال ایجاد نماید، افتخار بزرگی برای نسل جوان و تحصیل‌کرده و همچنین رفاه اجتماعی مردم است.»
نامگذاری سال 1396 به عنوان «اقتصاد مقاومتی؛ تولید-اشتغال» از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی، اولویت اصلی و جهتگیری کلان کشور در سال جاری را - که واپسین روزهایش را سپری می‌کنیم- تعیین کرد. از سویی مطالبات عمومی جامعه نیز دقیقاً به همین دو رکن اقتصادی معطوف بود و اکنون که سال «تولید و اشتغال» در حال پایان است، ارزیابی از میزان تحقق شعار و جهتگیری سال ضروری است.
بیکاری؛ کاری که کار هیچ کس نیست!
حدود ۶ ماه پیش بود که عبدالرضا شیخ الاسلامی وزیر کار و امور اجتماعی در اظهاراتی شگفت آور گفت: «وظیفه اصلی وزارت کار صرفا اجرای قانون کار است و نه ایجاد شغل و ایجاد اشتغال را باید در چار چوب سیاست های کلان اقتصاد کشور جستجو کرد.» (۱) البته شخصا وقتی این جمله راشنیدم تصور کردم احتمالا اشتباه در انعکاس خبر بوده و گرنه عمدتا وزارت کار امور اجتماعی را به عنوان متولی ارتقای سطح اشتغال در کشور می شناسند.
