درحالی‌که کمتر از یک سال تا برگزاری المپیک ۲۰۲۴ پاریس مانده، دو خبر قابل‌توجه از فرانسه منتشر شد. نخست آنکه وزیر ورزش فرانسه حضور ورزشکاران محجبه این کشور را در بازی‌های المپیک پاریس ممنوع و اعلام کرد که ورزشکاران تیم‌های فرانسوی شرکت‌کننده در بازی‌های المپیک پاریس نمی‌توانند از روسری استفاده کنند. وزیر فرانسوی از اعمال یک «رژیم سکولار» سختگیرانه در ورزش خبر داد.
این روزها برخی چهره‌های یک جریان سیاسی در گفته‌های خود مرتباً بر تفکیک عفاف و حجاب تأکید می‌کنند و اظهار می‌دارند که ممکن است کسی حجاب نداشته باشد، ولی عفاف داشته باشد و برعکس. در واقع اصل اینکه عفاف و حجاب یک پدیدار واحد نیستند، درست است، اما این تصور که از هم جدا و بی‌ارتباطند صحیح نیست.
در حوادث پاییز ۱۴۰۱، چنین وانمود می‌شد که آشوبگران به دنبال احقاق حقوق زنان هستند و این رویکرد در شعار‌ها و نماد‌ها نیز وجه پررنگی یافت. هرچند ادعای مطالبه حقوق زنان برای کسانی که فحاشی‌های رکیک جنسی به بخشی از رفتار روزمره‌شان تبدیل‌شده، گزافه‌ای مضحک بیش نیست، اما نمی‌توان انکار کرد انتخاب «زن» به عنوان سوژه اصلی آشوب از سوی هدایتگران اصلی آن کاملاً معنادار و هوشمندانه بود.
معمولاً پس از هر راهپیمایی ملی یا انتخابات سراسری، تصاویری منتشر می‌شود که حاکی از حضور افرادی است که ظاهر و پوشش آن‌ها با عموم متشرعین متفاوت است و همین امر مستمسکی در اختیار برخی قرار می‌دهد تا مدعی شوند که حکومت در مقابل پوشش این‌ها و سایر افرادی شبیه به این‌ها در مقاطع غیرانتخابات و راهپیمایی استاندارد دوگانه دارد و می‌پرسند چرا در اوقات دیگر همین افراد با برخورد گشت ارشاد مواجه می‌شوند و در اینجا برعکس تجلیل هم می‌شوند؟
بیانات اخیر رهبر معظم انقلاب اسلامی به مناسبت میلاد حضرت فاطمه زهرا، حاوی نکات مهم سیاسی و اجتماعی بود که یکی از مهم‌‌ترین محورهای آن در خصوص تحرکاتی بود که برخی جریانات و افراد برای تهاجم به حجاب و پوشش زن ایرانی در روزها و هفته‌های اخیر در فضای مجازی و حقیقی دنبال نموده‌اند. از همین رو بد نیست که در خصوص افراد جریانات مهاجم به حجاب و عفاف، اندکی واکاوی صورت گیرد. به‌نظر می‌رسد مجموعه جریانات مؤثر در عملیات «تهاجم به حجاب» را در چند دسته می‌توان طبقه‌بندی کرد
نقد و بررسی ویژه نامه خاتون
چادر مشکی، شایسته یا مذموم ؟
انتشار ویژه نامه اخیر روزنامه ایران در خصوص مسئله‌ی حجاب و پوشش که با عنوان «خاتون1» بر دکه های فروش مطبوعات قرار گرفت باعث ایجاد موج جدیدی از بحث‌های سیاسی و اجتماعی حول طیف انتشار دهنده‌ی این نشریه و اهداف احتمالی و نتایج آن شد. در این میان طرح مباحث بعضاً خلاف واقع و جهت دار لازم می‌نماید تا از منظر فکری و فرهنگی محتوای این ویژه نامه مورد نقد و بررسی قرارگیرد. نگارنده امیدوار است در چند سلسله مطلب زوایای گوناگون محتوایی این نشریه را مورد واکاوی قرار دهد.
ناامنی اجتماعی و مفقوده‌ای به نام حیا
بروز و چشمگیر شدن نابه‌هنجاری‌های اجتماعی به یکی از جدی‌ترین دغدغه‌های صاحب نظران و عموم مردم شده است. در این میان طیف وسیعی از عوامل ضدامنیت اجتماعی از جمله جرائم خشن، نابه‌هنجاری‌های اخلاقی و... موجبات نگرانی دوچندان شده است. با این که ممکن است تصور شود بخشی از این نابه‌هنجاری‌ها مرتبط با تغییرات فصلی و گرم شدن هواست (که بررسی‌های جهانی نشان از افزایش جرم در فصل گرم سال است) اما واقعیت ان است بروز حوادث و صحنه‌هایی که زیبنده چهره جامعه اسلامی نیست، با شاخصه‌های عمیق‌تری از جمله «حیا» مرتبط است.
بررسی تکاپوی غرب در اجرای سناریوی بیحجابسازی
به طور معمول با شروع فصل گرم سال، دغدغه‌ی نبود توجه کافی برخی افراد به مسأله‌ی حجاب و پوشش، به نگرانی اصلی متولیان امر و دل سوزان فرهنگی و اقشار متدین کشور بدل می‌گردد. با توجه به تحولات فرهنگی اجتماعی اخیر کشور و آن چه که در منظر عمومی جامعه روشن است به نظر می‌رسد مسأله‌ی حجاب از اولویت دو چندانی از نظر پرداختن و بررسی برخوردار است. در این نوشتار کوشیده خواهد شد تا ارتباط این مسأله‌ی به ظاهر فرهنگی با "امنیت ملی " کشور مورد مداقه و بررسی گردد.
آقای دکتر! کمی تأمل...
خطاب من در این نوشتار کسی است که سال گذشته توانست اعتماد این ملت را بار دیگر کسب کند.
آقای دکتر سلام!
همین اول این نوشته باید عرض کنم که من از طرفداران شما در انتخابات ریاست جمهوری دهم بوده و هستم و اکنون نیز از رأی خود پشیمان نیستم. من نیز مانند انبوهی از کسانی که به شما رأی دادیم نشانه هایی از عدالتخواهی و آرمانگرایی را در مردی دیدیم که گرچه با امام راحل (ره) نسبت نسبی یا سببی نداشت اما گام در جاپای آن پیر سفر کرده می نهاد.
یاداشتهای پراکنده پیرامون مسئله حجاب- قسمت اول:
با توجه به تحولات فرهنگی اجتماعی اخیر کشور و آن چه که در منظر عمومی جامعه روشن است به نظر می رسد مسئله حجاب از اولویت دوچندانی از نظر پرداختن و بررسی برخوردار است. لذا لازم دیدم در چند یادداشت متوالی به ابعاد مختلف این موضوع بپردازم:
آیا بدحجابی پدیده ای ضد امنیتی است؟
بارها شنیده ایم که منتقدین برخوردهای انتظامی و یا حتی حساسیت به بی حجابی یا بدحجابی از این گزاره استفاده می کنند که «حجاب پدیده ای فرهنگی است و بدحجابی معضلی فرهنگی» بعدش هم باید منتظر این جمله بود که «نباید با مقولات فرهنگی مواجهه ای امنیتی داشت!»
این جا سوالی اساسی در ذهن شکل می گیرد و آن این است که آیا اساسا حجاب در حوزه مقولات مرتبط با مسئله امنیت جای می گیرد یا خیر؟ برای پاسخ به این سوال باید از چند منظر گوناگون به این مسئله نگریست:
