استمرار حرکت انقلاب در قرن پانزدهم

 

هنگامی‌که از ورای ۴۳ سال به سرگذشت پرفرازونشیب انقلاب اسلامی می‌نگریم، با داستانی پرماجرا و انبوهی از موانع ریزودرشت داخلی و خارجی مواجه می‌شویم که بسیاری از آنها، هر یک می‌توانست سرنوشت این انقلاب را به‌سان بسیاری از انقلاب‌های ناکام جهان رقم بزند، اما چنین نشد و این حرکت امتداد یافت. راز اصلی این امتداد در «پایداری اصحاب آن بر استمرار» است. این استمرارخواهی در طول دوران مبارزه قبل از انقلاب و نظام‌سازی پس از پیروزی انقلاب ادامه یافت و هرچند در این راه پرپیچ‌وخم چه خرد و کلان‌هایی که خسته شدند یا به آلاف‌و‌الوف دنیا گرفتار، اما به همت انقلابی‌مانده‌ها این مسیر انقطاع نیافت. برای تداوم این استمرارخواهی چه باید کرد؟

راز فاصله میان باید‌ها و واقعیت‌ها

 

انقلاب‌اسلامی، پدیده‌ای آرمان‌خواهانه و شعارهایش ملازم آن است. هرگاه آرمان‌ها و شعار‌های انقلاب در جامعه بازخوانی می‌شوند، ناخودآگاه فاصله وضع موجود با آن آرمان‌ها سؤالات و ابهاماتی را پدید می‌آورد و از آنجایی‌که انقلابیون، آرمان‌گرا هستند، فاصله میان «بایدها» و «واقعیت‌ها» بیش از همه وجدان‌های بیدار آنان را می‌آزارد.
همان‌گونه که انقلاب‌اسلامی فتوحات و بلکه فتح‌الفتوحاتی دارد، نمی‌توان انکار کرد که عدم‌الفتح‌هایی نیز وجود دارد و میان وضع موجود و مطلوب فاصله‌هایی به چشم می‌خورد که در برخی حوزه‌ها کم و در برخی حوزه‌ها نسبتاً زیاد است. این عدم‌الفتح‌ها و فاصله‌های آزاردهنده ناشی از چیست؟ تأملی هرچند گذرا می‌تواند راز این مسئله را تا حدی آشکار سازد.

نقدی تحلیلی بر بیانیه شماره ۵ میرحسین موسوی

نقدی تحلیلی بر بیانیه شماره ۵ میرحسین موسوی

انتخابات دهم ریاست جمهوری که نمادی از مشارکت حداکثری و آگاهانه ملت در یک فرآیند اجتماعی سیاسی بود، در عین حال برکات زیادی از جهات گوناگون برای نظام اسلامی داشت که یکی از برکات مثبت این رویداد عظیم، پرده برداشتن از ماهیت چهره‌ها و جریاناتی بود که تا کنون در نقاب مجاهدین انقلاب و حتی یاران حضرت امام به استحاله فکری و سیاسی نظام پرداخته و تلاش‌های مختلفی را در جهت انحراف انقلاب از مسیر اصلی خود داشته‌اند.

 

 آخرین موضع‌گیری موسوی در بیانیه شماره 5 نشانگر بخشی از حقایق نگاه فکری و جهت‌گیری جریانی است که حاضر است به قیمت پیشبرد منافع خویش دست به هر اقدامی بزند، فردی که تا پیش از انتخابات 22 خرداد، دم از قانون‌گرایی می‌زد و دولت نهم را متهم به بی‌قانونی می‌کرد، امروز در راس و مدیریت یک حرکت قانون‌گریزانه ایستاده است و او که تا پیش از این دم از حقوق شهروندی می‌زد،‌اکنون برای قدرت‌طلبی خویش حاضر است اساسی‌ترین حقوق شهروندان که امنیت،‌ آرامش و آسایش است را در میتینگ‌های خیابانی خویش به مخاطره اندازد، در عین حال این بیانیه حقیقتی دیگر را نیز بر همگان روشن ساخت و آن عبور این فرد و اطرافیان وی از نظام اسلامی و ارکان اصلی آن از جمله ولایت‌فقیه است، همان ولایت‌فقیه که وی تا پیش از این خود را پایبند به آن می‌دانست.