با گذر از 22 بهمن 1396، انقلاب اسلامی وارد چهلمین سال پیروزی خود شد و در آستانه چهل سالگی انقلاب اسلامی هستیم. عدد 40 در فرهنگ‌های گوناگون حامل معانی و مفاهیم پرارزشی است و در سنت‌های الهی و اسلامی نیز در قالب‌های به خصوصی تبلور یافته است. بعثت پیامبر اعظم (ص) در چهل سالگی، توقف 40 روزه حضرت موسی در میقات، اربعین شهادت حضرت اباعبدالله (ع)، سرگردانی چهل ساله بنی اسرائیل و ... نشانه‌های متعددی هستند که نشان می‌دهد عدد 40 در کالبد زمان، معنای ویژه‌ای دارد. طبعا کشف سر و بطن حقیقی این معنا در توان و بضاعت نگارنده نیست و اصولا موضوع این نوشتار نیست. 

آنچه اینجا محل تأمل است که رسیدن انقلاب اسلامی به چهلمین سال خود واجد معنای قابل ملاحظه‌ای است. انقلابی که با دست‌های خالی امت و امام و با توکل به خدا و اراده ایمانی رقم خورد و اگر نبود این ایمان و اخلاص در مسیر، بی شک انبوه عوامل مادی و دشمنان تا به دندان مسلح بارها آن را از پای درآورده بودند. گذر از این مسیر پرحادثه و سخت چهل ساله کار آسانی نبود و به شکرانه امتداد این مسیر نورانی باید در پیشگاه ذات باری تعالی سر به سجده گاه سائید. 

چنانچه روز 22 بهمن را که روز رهایی ملت ایران از یوغ طاغوت است، نقطه عطف تاریخ معاصر ایران و آغازگر دوران جدیدی بدانیم، هر سال انقلابی از 22 بهمن آغاز و به 22 بهمن ختم می‌شود. 

از این رو عید این سال انقلابی، 22 بهمن است. اگر نیم نگاهی به فراز و فرودهای این 40 سال بیفکنیم، روشن است که رسیدن و دیدن چهلمین سال انقلاب خود یکی از الطاف خفیه و جلیه الهی است و باید به حق آن را «عید چله انقلاب» دانست.

 بی تردید کسی ادعا نمی‌کند انقلاب اسلامی در طی این 40 سال به همه اهداف و آرمان‌های خود به صورت تمام و کمال دست یافته، اما گام نهادن در این مسیر الهی و پایمردی در طی طریق و در عین دستیابی به برخی رهاوردهای بی نظیر یا کم نظیر، جای بسی خوشوقتی را فراهم می‌آورد.  در میان عوامل دنیوی تداوم انقلاب، نقش مردم بی بدیل است و باید حضور ملت ایران را عامل مبقیه انقلاب دانست. 

پس پیروز اصلی این مبارزه چهل ساله، مردم هستند و اگر کسی شایسته تقدیر و تحسین باشد، در درجه نخست همین مردم است. اکنون وظیفه مسئولان و همه کسانی که به انحای مختلف بر سر سفره انقلاب نشسته و یا به این واسطه جایگاهی اجتماعی یافته اند، آن است که در این عید چله انقلاب، «عیدی» مردم را پرداخت کنند. 

آنانکه مردم ایران را شناخته باشند، می‌دانند که این ملت، چندان متوقع نیستند و تنها توقع شان از مسئولان استمرار حرکت در مسیر انقلاب اسلامی و عمل به وظایف محوله بر دوششان است. اکنون بزرگ‌ترین عیدی مسئولان در چهلمین سال انقلاب، «کار و تلاش بی وقفه و جهادی برای حل مشکلات واقعی مردم» است. تا چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، حدود یک سال باقی است و این یک سال فرصت مغتنمی است که مسئولان و متصدیان امر، حرف درمانی، جنجال سازی‌های سیاسی بیهوده، دوقطبی سازی‌های کاذب، سردست گرفتن مطالبات اقلیت‌های قدرتمند سیاسی و اقتصادی و تنبلی و بی عملی را رها کرده و به جهاد شبانه روزی برای حل مشکلات معیشتی و اقتصادی مردم بپردازند. سرفصل‌های مطالبات و گله مندی‌های مردم در این حوزه مشخص است و نیازی به تکرار آنها نیز نیست. اگر همت و مدیریت جهادی به میدان عمل آید می‌توانیم یک سال بعد و در چهلمین سالگرد انقلاب اسلامی، عبور از بحران سوءمدیریت و بی تدبیری را جشن بگیریم. در غیراین‌صورت کفران نعمت کرده‌ایم و می‌دانیم که «لَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابِی لَشَدِیدٌ»