پس از ورود پرحاشیه مهدی هاشمی بهرمانی به زندان برای طی کردن دوره محکومیت، این بار خانواده آقای هاشمی با صدور بیانیه‌ای تلاش کردند کانون توجه رسانه‌ها را به حاشیه‌های پررنگ این خاندان و جریان متبوع آن ببرند. از آنجا که متن این بیانیه خانوادگی حاوی ادعاهای مهمی علیه نظام و دستگاه‌های قانونی کشور است، ضروری به‌نظر می‌رسد حتی‌المقدور به برخی اتهامات و حملات این نامه تند پاسخ داده شود:

1- در همان نخستین فراز این بیانیه، جمله‌ای تأمل‌برانگیز به چشم می‌خورد که یک دریا سخن در دل آن نهفته است: «اجرای حکم آقای مهدی هاشمی که به‌صورت داوطلبانه و بدون ابلاغیه اجرا و با خویشتنداری کامل خانواده ایشان جهت حفظ آرامش جامعه صورت گرفت». اینکه یک گروه سیاسی یا یک خانواده قدرتمند خویشتنداری و تسلیم بودن در مقابل اجرای قانون را برای خود یک امتیاز و محملی برای منت نهادن بر نظام و کشور می‌داند، شاید عجیب به‌نظر برسد، چون از اصول اولیه مدنیت، گردن نهادن به قانون است. اما هنگامی‌که کمی بیشتر تأمل‌کنیم به‌خوبی متوجه تفاوت‌هایی که در اینجا سبب این منت نهادن شده است، می‌شویم. طبیعی است برای کسانی که سابقه نگارش نامه‌های بدون سلام و تهدید به فعال کردن آتشفشان‌هایی - که از درون سینه‌های سوزان تغذیه می‌شوند - در جامعه در کارنامه خود دارند، باید خویشتنداری و خضوع در برابر قانون را یک رفتار استثنایی و نوعی تنازل در خصلت‌ها دانست. 

2- در این بیانیه خانوادگی، واکنش مسئولان قضایی کشور خصوصاً رئیس قوه قضائیه به انتشار فیلم جنجال‌برانگیز وداع با مهدی هاشمی نقد شده است و در آن از لفظ «انتشار غیررسمی و محدود تصاویر وداع» سخن به میان آمده است. اولاً فعالان عرصه رسانه به‌خوبی می‌دانند که فیلم و تصاویر مذکور در سطحی وسیع در فضای مجازی منتشر شد و اطلاق عنوان غیررسمی به آن نمی‌تواند از تأثیر آن بکاهد. ثانیاً آیا می‌توان باور کرد فیلم خصوصی در یک جمع خانواده خاص، بدون نظر مثبت اعضای آن خانواده در فضای عمومی منتشر شود. 

3- در فراز دیگری از این بیانیه ادعا شده است دفاعیات متهم اجازه انتشار در فضای عمومی را نیافته است، البته می‌توان این ادعا را نوعی فرار به جلو دانست، چراکه مجرمی که می‌داند محکمه به دلیل معذورات قانونی از افشای جزئیات جرائم وی پرهیز می‌کند، با اعتمادبه‌نفس از قانون سوءاستفاده کرده و خود را بی‌گناه جلوه می‌دهد، البته باید دانست که زیرکی یک مجرم و مشاورینش نباید دستگاه قضایی را به ورطه بازی کردن در زمین بزهکاران و پاسخگویی به ادعاهای واهی آنان بیندازد. 

4- در فرازی دیگر از نامه به مسئولان کشور توصیه‌شده است «انتظار افکار عمومی از مسئولان آن است که به‌گونه‌ای رفتار نکنند که حتی هواداران نظام قادر به دفاع از این عملکرد که جامعه را به تعبیری، به «شهر مردگان» تبدیل می‌کند، نباشند.» هرچند این جمله فی‌نفسه فاقد اشکال است، اما طرح آن از جریانی که خود تندترین برخوردها را با منتقدان در کارنامه خود به ثبت رسانده‌اند، اندکی قابل‌تأمل به‌نظر می‌رسد. در این خصوص می‌توان برای نمونه به‌مواجهه دولت سازندگی با تنها روزنامه منتقد خود و نویسندگان آن اشاره کرد. 

5- البته اقدامات رسانه‌ای این خانواده پس از آغاز اجرای محکومیت مهدی هاشمی به بیانیه ختم نشده و علاوه بر بیانیه موصوف، برخی اعضای این خاندان که سابقه اظهارات جنجالی در کارنامه خود دارند نیز بیکار ننشسته و بار دیگر مواضعی جنجال‌برانگیز اتخاذ کردند، برای مثال فائزه هاشمی در مصاحبه‌ای از قول عفت مرعشی مدعی شده است: «انقلاب از اوین شروع شد و زندان‌ها و فشارها و کسانی که در زندان‌ها بودند عامل مهمی در شکل‌گیری انقلاب بودند و حالا به همین شکل.» 

هرچند مواضعی ازاین‌دست و آن‌هم از سوی کسانی که سابقه آشکار دعوت به اغتشاش خیابانی از خود دارند، فاقد ارزش تحلیل و ارزیابی است، اما آقای هاشمی به‌عنوان یکی از چهره‌های نظام باید بداند، این نوع موضع‌گیری‌ها برای ایشان بیشتر هزینه‌زا خواهد بود تا فایده‌مند و مواجهه خردمندانه ایجاب می‌کند، ایشان در کنترل اطرافیان خود تلاش بیشتری کنند. 

 

همین مطلب: