بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار روز یک‌شنبه 30 فروردین 1394 جمعی از فرماندهان، کارکنان و خانواده‌های شهدای ارتش، حاوی نکات مهمی بود که مروری گذرا بر مهم‌ترین محورها و اندک تأمل حول آن ضروری به نظر می‌رسد:

1- عدم پایبندی بسیاری از ارتش‌های جهان به قوانین بین‌المللی و موازین انسانی، اولین نکته‌ای بود که مورداشاره معظم له قرار گرفت. حقیقت آن است که بر خلاف ژست سلطه گران غربی در مسائلی همچون حقوق بشر و موازین بین‌المللی، در بسیاری از موارد، تضاد و تناقضات آشکاری در رفتار آنها در همین حوزه‌ها مشاهده می‌شود. که نمونه بارز آن در جریانات تعرض به ملت‌های دیگر است. اقدامات نظامیان ایالات‌متحده امریکا و هم‌پیمانانش در حمله و اشغال افغانستان و عراق، رفتار وحشیانه صهیونیست‌ها در طول هفتادسال اشغالگری، خصوصاً در لبنان و غزه و نیز چشم‌پوشی مدعیان حقوق بشر در مواجهه با آنچه این روزها بر سر مردم مظلوم یمن می‌آید نمونه‌های بارزی از این رفتار و معیارهای دوگانه است.

2- در مقابل این رویکرد حاکم بر ارتش‌های مادی و غیر الهی، نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران همواره پایبند به تعهدات و قوانین اسلامی بوده‌اند. به تعبیر معظم له «هیچ‌گاه نه هنگام پیروزی طغیان می‌کنند و نه هنگام خطر، از ابزارها و روش‌های ممنوع استفاده می‌کنند. » چارچوب مکتبی و ارزشی حاکم بر ارتش و به‌طورکلی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی سبب می‌شود که آنها رسالتی به‌مراتب بزرگ‌تر از حفظ خاک و منافع مادی بر دوش خود ببینند و بر این اساس برای انجام‌وظیفه خود حاضر به‌دست زدن به هر اقدامی نیستند.
دوگانه ماکیاولیسم و اخلاقمدار را می‌توان خط فاصل برجسته میان نظامی‌گری در تراز انقلاب اسلامی و رویکردهای معمول در نیروهای مسلح جهان دانست.

3- حاکم شدن جهان‌بینی اسلامی و الهی بر نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران، عملاً نتایج خاص خود را نیز بر این نیروها حاکم می‌کند. پیروی از گفتمان قرآنی «و اَعِدّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوَّه» ضرورت ارتقای روزافزون آمادگی‌های دفاعی و تسلیحاتی را می‌طلبدو بر مبنای این گفتمان چه در هنگامه صلح و چه در کوران جنگ، نیروهای مسلح لحظه‌ای از آمادگی لازم برای مقابله دست نمی‌کشند.

بر این اساس، نمی‌توان خوش‌خیالانه به لبخند مزورانه دشمن اعتماد کرد یا امنیت کشور را به توهم قرابت در مدار سلطه گران به حراج گذارد. حاکم شدن قاعده نفی سبیل در رهنامه امنیتی دفاعی جمهوری اسلامی ایران، آمادگی تمام‌عیار را برای مقابله با سلطه‌گران و زیاده‌طلبان جهانی مطالبه می‌کند.

4- محور دیگر مورد تأکید معظم له پیشرفت‌های بی‌سابقه و کم‌نظیر نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران، خصوصاً در حوزه‌های فناورانه و صنعتی با وجود همه تحریم‌ها است. واقعیت آن است که تحریم‌هایی که از اولین سال پیروزی انقلاب اسلامی بر صنعت دفاعی کشور تحمیل شد، راه را برای شکوفایی استعداد و خلاقیت‌های نیروهای جوان و مؤمن در این عرصه گشود و اکنون در راهی را که با دست‌خالی آغاز کرده‌ایم به نقاط عالی و باورنکردنی‌ای دست‌یافته‌ایم.
مبالغه نیست اگر بگوییم صنعت دفاعی کشور را می‌توان الگوی پیاده‌سازی «پیشرفت درون‌زا» در کشور ایران اسلامی دانست. الگویی صد درصد کارآمد و موفق و قابل‌تأمل‌تر آنکه جزو پیشرفته‌ترین صنایع با فناوری برتر در کشورمان نیز قلمداد می‌شود.

اگر تحریم‌های تمام‌عیار و گسترده نتوانست چرخ صنعت دفاعی کشور را از حرکت بازدارد، به‌طریق‌اولی دیگر چرخ‌ها را - که تا این حد هم گرفتار تحریم نیست- متوقف نمی‌سازد. پس آنچه مانع اصلی است نه خباثت دشمن که کوتاهی و قصور داخلی است و چاره کار در اعتمادبه‌نفس ملی و تکیه بر «ما می‌توانیم» است.

5- پیشرفت‌های اعجاب‌آور صنعت دفاعی جمهوری اسلامی ایران، طبعاً برای بدخواهان ملت ایران نیز ناگوار است و بی‌جهت نیست که در طول سال‌های گذشته با ابزارهای گوناگون تلاش شده است مانع پیشرفت و رشد این صنعت شوند. اما بومی و درون‌زا بودن این صنعت عملاً راه را برای دشمن بسته است. ازاین‌جهت راهبرد دشمن در مهار اقتدار دفاعی کشورمان، بیشتر مبتنی بر عملیات روانی است. تبلیغات وسیع و جنگ روانی تمام‌عیار دشمن، خصوصاً در حوزه موشکی و پهپاد با این هدف بوده است تا هزینه‌های عزت ملی برای ملت ایران سنگین قلمداد شده و از ادامه این راه منصرف شوند. اما بحمدالله این ترفند تاکنون موفق نبوده و به فضل الهی در آینده نیز ناکام خواهد ماند.

6- نکته‌ای که در بیانات معظم له نیز مورداشاره قرار گرفت، رفتار متناقض غرب در مقابل اقتدار دفاعی ایران است. به تعبیر ایشان «بعد از مدتی سکوتِ طرف مقابل، یکی از مقامات آنها اخیراً بار دیگر از گزینه‌های روی میز سخن گفته است. آنها ازیک‌طرف این‌گونه «لاف» می‌زنند و از طرف دیگر می‌گویند جمهوری اسلامی ایران باید پیشرفت‌های دفاعی خود را متوقف کند که سخنی ابلهانه است.»

واقعیت آن است که بررسی راهبردی از وضعیت منطقه و جهان نشان می‌دهد که تهدیدات نظامی امریکا علیه جمهوری اسلامی ایران، کاملاً پوچ و فاقد مابه‌ازای خارجی است، اما جالب اینجاست که همین تهدیدات توخالی دقیقاً به‌موازات فشار غرب برای دست کشیدن ایران از برنامه‌های متعارف نظامی خود طرح می‌گردد.

نکته در خور تأمل آنکه به نظر می‌رسد هدف‌گذاری غرب و صهیونیست‌ها در مذاکرات هسته‌ای نیز به این سمت و سو است که از این بستر برای وارد ساختن حداکثر ضربه ممکن به توانمندی نظامی و اقتدار دفاعی جمهوری اسلامی ایران استفاده کنند؛ امری که به‌هیچ‌روی موردقبول ملت ایران قرار نخواهد گرفت و عزت طلبی ملت ایران اجازه پذیرفتن چنین ننگی را نخواهد داد.

 

همین مطلب: