رایگاه

یکی از خوانندگان محترم وبلاگ در چند نظر پرسشهای نسبتاً مبسوطی در خصوص مطلب سابق بنده با عنوان "درس‌هایی از 24 خرداد؛ چرا اصول‌گرایان بازی برده را واگذار کردند؟" فرستاده اند که مناسب دیدم در مطلبی جداگانه پاسخ دهم.

و اما سوالات:
1- آن 20 درصدی که جنابعالی فرمودید همیشه در پای صندوق رای و مبنی بر اینکه کدام کاندیدا جلوتر است رای می دهند، در پای صندوق های رای از کجا فهمیدند که روحانی جلوتر است؟یا اینکه از قبل در شهرها و روستاهای کوچک موج روحانی خواهی بپا شده بوده است و همه فهمیدند که روحانی اول است!؟
2- حضرت آقا بعد از انتخابات فرمودند کاش کاندیداها از نقاط مثبت فراوان این دولت هم یادی می کردند و در شاخصه هایی که قبل از انتخابات برای اصلح برشمردند بحث مقاومت در سیاست خارجی خیلی برجسته بود و در یکی از صحبت هایشان معیار اصلی را مقاومت بیان کردند. حال شما کاندیدایی فرضی را در نظر بگیرید که در سیاست خارجی گفتمان حضرت آقا یعنی مقاومت را بیان می کند و در عرصه های مختلف سیاست داخلی و خارجی و اقتصادی و فرهنگی از موفقیت های دولت کنونی هم نام می برد و دفاع می کرد. به نظر شما این نامزد می توانست آرا مردم را جذب کند؟! و با این تحلیل که رای آقای روحانی نه به وضع موجود بود و کسی که بیشترین انتقاد را از این دولت می کرد بیشترین رای را می آورد، آیا این کاندیدای فرضی توانایی جذب آرا رو داشت؟
3- شما که جامعه شناسی و روانشناسی رای ها رو انجام دادید، بفرمایید که چند درصد از مردم بویژه در شهرها و روستاهای کوچک که مذهبی ترین بخش های کشورند، به خاطر روحانی بودن آقای روحانی به ایشان رای دادند؟
4- قبول دارید که با وحدت اصولگرایان فضا بشدت دوقطبی تر از آنچه که شما با حضور آقای جلیلی متصور شده اید، می شد؟در این فضا چه تضمینی وجود داشت که آقای قالیباف پیروز می شدند؟ آیا موافقید آقای قالیباف مانند آقای روحانی نماد تغییر و نه به وضع موجود شناخته نشد و با وحدت هم نمیشد بلکه با وحدت این قضیه برجته تر هم می شد؟وبا این وضعیت اگر شکست حاصل می شد که بعید نبود چه جوابی برای شکست داشتید؟آیا باز هم بهانه ای بود!!؟
5- همانطور که خودتان متنتان را شروع کرده اید نتایج این انتخابات همه را بهت زده کرده است. این بهت نشان از آن دارد که نتایج غیرقابل منتطره بوده و برخلاف تحلیل ها بوده است. به نظر شما اگر تحلیلی دوسه هفته قبل از انتخابات و در زمان ثبت نام ها و احراز صلاحیت ها بیان می کرد که اصولگرایان حتما باید وحدت کنند که پیروز شوند و سران اصولگرا به این تحلیل می رسیدند، آیا باز هم وحدت نمی کردند؟!

6- شما که مدعی وحدت هستید بفرمایید که آیا این عبارت شما : گفتمان غیرانقلابی انقلابی نما خطاب به جمع کثیری از حزب اللهی هایی که با حجت شرعی خود به آقای جلیلی رای داده اند و یا از ایشان حمایت کرده اند است؟منظورتان آقای مصباح هم هست؟ آیا این گفته هایتان نقض غرضتان در موضوع وحدت نیست؟آیا خلاف وحدت صحبت نکرده اید؟آیا صفر و صدی برخورد نکرده اید؟
7- تصویر غلطی که برخی خواص که از متن شما آقای مصباح برمیآید، به جامعه ارائه داده اند چیست؟
8- در همان سخرانی که حضرت آقا بحث خلوص را مطرح می کنند در جواب یکی از دانشجویان در ناراحتی از دست چپ و راست آقای احمدی نژاد که منظورشان آقایان مشایی و بقایی و غیره بود، فرمودند این مسائل فرعی است نه اصلی. به نظر شما تبدیل این افراد به جریان انحرافی و تولید این برچسب برای دولت اصول گرایی که شما خیلی دوستدار وحدت در درون آن هستید مصداق تبدیل کردن یک مساله فرعی به اصلی نبود؟!حتی کار تا جایی پیش رفت که افرادی در جبهه پایداری و در دانشگاه ها که مدافع نقاط قوت دولت بودند و در مواردی از آقای احمدی نژاد دفاع می کردند به مشایی چی و انحرافی لقب داده شدند. آیا نهادهایی که به چند نفر که نه مستندی در جامعه از عقایدشان موجود است و نه بدنه ای اجتماعی دارند، اسم جریان انحرافی دادند کار درستی بود؟!!آیا این کار مطابق گفتمان امام و آقا بود که شما که ادعا دارید گفتمان امام و آقا را بطور کامل و درست درک کرده اید ؟!!
9- در سایت برهان مصاحبه ای از حجت الاسلام طائب آورده شده است که در آن گفته اند اصلحی که مقبول نیست اصلا اصلح نیست!!!. آیا شما این گفته را قبول دارید؟ آیا قبول دارید با این نظریه ائمه علیهم السلام اصلح نبودند!!؟
10- آیا تکلیف رای به اصلح نیست؟پس نظرسنجی چه جایگاهی دارد؟کی حضرت آقا یکی از شاخصها را این بیان کردند که کسی که در نظرسنجی ها بالاتر است اصلح است!!؟
با تشکر. اگر به سوالات بنده پاسخ دهید باعث رفع ابهامات ذهنی و افزایش بصیرت بنده خواهد شد. التماس دعا

 و اما پاسخهای بنده:

1-       در چند روز منتهی به انتخابات و پس از کنار رفتن عارف به نفع روحانی، موج گرایش به روحانی در قشری که هنوز تصمیم نگرفته بودند شروع شد و دلیل اصلی شنیده شدن صدای وحدت از جبهه مقابل بود.

2-       تأکید حضرت آقا بر مقاومت در سیاست خارجی به معنای  این نبود که ما از همه اقدامات دولت دفاع کنیم و یا اینکه این تلقی در مخاطب پیش بیاید که ما مدافع وضع موجودیم. همچنین باز هم تأکید می‌کنم از ابتدا نباید اجازه می‌دادیم مسائل اساسی نظام مثل بحث هسته ای و ... به مناظره‌ها کشیده شود و این دلیل تنها به خودی خود دلیلی است که نباید مسئول مذاکرات هسته ای نامزد می‌شد.

3-       اینکه چند درصد از مردم به ویژه در شهرها و روستاهای کوچک که مذهبی ترین بخش‌های کشورند، به خاطر روحانی بودن آقای روحانی به ایشان رای دادند دقیقاً استخراج نشده اما داده های میدانی مؤید این ادعاست که تا حدودی چنین بوده است.

4-       وحدت اصولگرا زمانی می‌توانست به دوقطبی بیانجامد که نامزد نهایی اصول‌گراها شخصی همچون آقای جلیلی باشد که در نقطه مقابل سیاست خارجی روحانی خود را تعریف می‌کرد. در خصوص دیگران این احتمال وجود داشت ولی ضعیف‌تر. در ثانی اگر در این حالت شکست می‌خوردیم، حداقل خوشحال بودیم که به تکلیف ولایی خود یعنی یکپارچگی عمل کردیم و ناکام ماندیم نه اینکه به خاطر منیت ها شکست خوردیم.

5-       کم نبود تحلیل‌هایی که از چند ماه پیش لزوم اتحاد اصول‌گرایان را مطرح می‌کرد اما مسئله اینجا بود که بخش خاصی از اصول‌گرایان اساساً وحدت را خلاف مشی انقلابی می‌دانست و بنابراین حتی الآن هم به توجیه اشتباهات خود می‌پردازد.

6-       آنچه که دز اینجا از آن به گفتمان انقلابی نمای غیرانقلابی یاد شده نه ارزش‌ها و باورهای عموم امت حزب الله که رویکرد جریانی خاص است که پشت سر آقای جلیلی قرار گرفت و بقیه نیروهای ارزشی را به غیرانقلابی بودن متهم نمود. بگذارید مسئله ای را روشن‌تر بگویم. خیلی نمی‌شود نقدی به کسانی که به هر یک از نامزدهای اصولگرا رأی داده‌اند وارد نمود چون به قول شما به تکلیف شرعی‌شان عمل کرده‌اند بیشتر نقد به خواص و نخبگان و جریان‌های سیاسی است که مسیری غیر از وحدت را پیشه کردند.

7-       در خصوص این پرسش باید توضیح بیشتری بدهم که در آینده خواهم داد.

8-       در خصوص وجود داشتن جریانی به نام جریان انحرافی به شدت معتقد وجود چنین جریانی هستم و اتفاقاً روز به روز چنین ادعایی بیشتر ثابت می‌گردد. (آخرین دلیل هم همین ماجرای رجعت و ...) امام تأکید حضرت آقا در سال 1389 بر اصلی فرعی بودن موضع به معنای نبودن یک موضوع نیست بلکه مفهوم درجه اهمیت آن است که اتفاقاً حضرت آقا منکر وجود چنین جریانی نگردیده‌اند. در خصوص گروه پایداری نیز تا آنجایی که در خاطرم هست جمله ای از رهبر معنوی این گروه نقل گردید  که "بزرگ‌ترین خطر از صدر اسلام تا کنون و ..." که نشان می‌دهد اینان نیز قائل به وجود جریان انحرافی هستند. در خصوص مستندات علیه عقائد جریان انحرافی نیز سخن بسیار است که در وقت خود منتشر خواهد گردید.

9-       در خصوص وجود مقبولیت در میان  ملاک‌های گزینه اصلح اختلاف وجود دارد. اما مقایسه شما با مسئله معصومین (ع) و امامت اشتباه است. چون اینجا همه نامزدها زا فیلتر نظام اسلامی و نیابت امام عصر گذشته‌اند و در حقیقت انتخاب میان طاغوت و ولی نیست. در ثانی کسانی که در انتخابات ریاست جمهوری نامزد می‌شود آیا برای خودشان هم میزان اقبال عمومی به آن‌ها مهم نیست؟

10-   روشن است که تکلیف رأی دهندگان به نامزد اصلح است و همه ما در انتخاب خود که بر مبنای حجتی انجام داده ایم – به شرط اینکه بر مبنای عقلانیت و شناخت بوده باشد- مأجوریم. اما تکلیف نامزدها و خواص چیز دیگر است و ان اینکه کلیت  جریان اصولگرایی در جامعه حفظ نمایند و لازمه آن در این مقطع وحدت بود. روشن است که وحدت باید بر مبنای توافق عقلی و اجماعی نامزدها انجام پذیرد. اما مسئله این نیست که نظر سنجی ها معتبر است یا نه که البته دلایل کافی برای صحت نظر سنجی ها وجود دارد که یک نمونه آن اینجاست (+) اما به نظر شما می توان از کسانی که دیگر نامزدهای اصولگرا را، غیر انقلابی، زاویه دار به نظام و وابسته به هاشمی می دانند انتظار وحدت داشت؟