پیشنهاد‌هایی برای تأمین مالی جبران خسارات سیل

وقوع سیل در روز‌های پایانی سال ۱۳۹۷ و آغازین ۱۳۹۸، گرچه با تخریب گسترده اموال و املاک مردم و حوزه‌های زیربنایی و اقتصادی همراه بوده، اما برکات گسترده‌ای در عرصه‌های اقتصادی و اجتماعی نیز به دنبال داشته و خواهد داشت. تأمین بیش از نیاز آب برای کشور، درحالی‌که در چند سال گذشته شاهد روند خشکسالی در نقاطی از کشور بودیم، پرآب شدن تالاب‌های تشنه و سفره‌های آب زیرزمینی کم‌بهره از یک‌سو و نیز ایجاد موج همدلی و قرابت گسترده اجتماعی در لایه‌های گوناگون جامعه، رهاورد‌های شیرینی است که تلخی‌های ویرانی سیل را التیام می‌بخشد. بااین‌حال ازآنجاکه این روزها، تأمین منابع برای جبران خسارت‌های سیل و بازسازی خانه‌ها و زیرساخت‌های تخریب‌شده به یکی از مهم‌ترین موضوعات بحث‌های حاکمیتی بدل شده، پیشنهاد‌هایی برای تأمین این منابع ارائه می‌گردد

دولت با ملت آشتی کند

از جمله شاخصه‌های حکمرانی خوب، خدمت‌رسانی دستگاه‌های اجرایی به مردم، به‌خصوص در شرایط ویژه است. امروزه حتی در نظام‌هایی که به دولت حداقلی معتقدند نیز پذیرفته ‌شده است که در شرایط غیرمترقبه و بحرانی، دستگاه‌های ذی‌ربط به‌صورت فوق‌العاده باید خدمت‌رسانی کنند. در کشور ما این حوزه، نیز جزو وظایف شناخته‌شده دولت است و البته علاوه بر بسیاری از حوزه‌های خدمت‌رسانی، عملاً دولت و نهادهای تابعه آن تصدی‌گری می‌کنند. در چنین وضعیتی انتظار می‌رود در صورت وقوع شرایط بحرانی، توان اجرایی دولت به یاری مردم بشتابد.

جلوه هایی از تدبیر رهبر معظم انقلاب در مقاطع حساس فتنه ۸۸

مدیریت بحران در بحران

جلوه هایی از تدبیر رهبر معظم انقلاب در مقاطع حساس فتنه ۸۸

یکی از جلوه های مدیریتی رهبر معظم انقلاب اسلامی را در استراتژی معظم له در مدیریت بحران های پیش روی نظام اسلامی می توان یافت.

در تعریف بحران گفتنه اند که «بحران در حقیقت یک فشارزایی روانی – اجتماعی بزرگ و ویژه است که باعث در هم شکسته شدن انگاره های متعارف زندگی و واکنش های اجتماعی می شود و با آسیب های جانی و مالی ، تهدیدها ، خطرها و نیازهای تازه ای که به وجود می آورد.» هم چنین «بحران عبارت از وجود بالقوه و بالفعل وضعیتی است که بتواند در سطح داخلی یا خارجی، دولت یا کشوری را با یک خطر بزرگتر نظیر تغییر حکومت، وقوع کودتا و بروز جنگ داخلی مواجه سازد.»

شرایطی که به آن شرایط بحرانی می گویند موقعیت خاصی است. موقعیت بحرانی، اهداف تراز اول نهاد تصمیم‌گیرنده را به مخاطره می‌اندازد، زمان لازم برای واکنش و اجرای تصمیم‌ها را به شدت محدود می‌کند و تحقق چنین موقعیتی به سردرگمی و غافلگیری اعضای نهاد تصمیم‌گیرنده منتهی می‌شود.