مسیر احیای آن دو واجب فراموش‌شده

دو فریضه امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر که دو فرع از فروع دین هم هستند، بار‌ها در قرآن کریم مورد تصریح و تأکید قرار گرفته‌اند، اما به‌نظر می‌رسد در جوامع اسلامی و نیز جامعه ما مظلوم واقع شده‌اند. در یک‌سو دشمنان دین با مترادف کردن این دو فریضه با خشونت، علیه آن نفرت‌پراکنی می‌کنند، لیبرال‌ها با ترویج فردگرایی آن را نقض حریم خصوصی معرفی و محکوم می‌کنند و پاره‌ای از دینداران نیز با توجیه کم‌اثر یا بی‌اثر بودن آن را به فراموشی می‌سپارند.

اصل فراموش‌شده قانون اساسی

رهبر معظم انقلاب‌ اسلامی در دیدار اخیر مسئولان دستگاه قضایی ضمن اشاره به موضوع «حقوق آمران به معروف و ناهیان از منکر» فرمودند: برخی مکرراً می‌گویند بعضی اصول قانون اساسی معطل‌مانده است، اما گویا آنها، اصل هشتم قانون اساسی را که مربوط به امر‌به‌‌معروف و نهی‌‌از‌منکر است، جزو اصول قانون اساسی نمی‌دانند و به این امر واجب توجه نمی‌کنند. ایشان همچنین با اشاره به حمایت بیانی و عملی خود از آمران به معروف، این کار را وظیفه‌ قوه‌ قضائیه خواندند. همان‌گونه که در بیان معظم‌له مورد اشاره قرارگرفته است، اصل 8 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، به فریضه الهی امر‌به‌‌معروف و نهی‌‌از‌منکر می‌پردازد. در این اصل آمده است: «در جمهوری اسلامی ایران دعوت به خیر، امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر وظیفه‌ای است همگانی و متقابل بر عهده مردم نسبت به یکدیگر، دولت نسبت به مردم و مردم نسبت به دولت. شرایط و حدود و کیفیت آن‌را قانون معین می‌کند. والمؤمنون و المؤمنات بعضهم اولیاء بعض یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر.»